Van nature is mijn Instagram gevuld met berichten die me vertellen van mezelf te houden zoals ik ben. Ik probeer het, echt waar. Ik volg de meest inspirerende mensen op Instagram. Ik ben helemaal over Bunny Michael's gesprekken met haar hogere zelf. En ik bekijk kunstenaar Mari Andrews als ik het gevoel wil hebben dat ik zuurstof in mijn hart krijg (haar 'magische dingen alleen al in New York doen het werk).
godin bepalingen doos
Maar voelt het idee van zelfliefde, zelfacceptatie en zelfs zelfcompassie niet een beetje zelfgenoegzaam? Begrijp me niet verkeerd, wanneer ik iemand fel zie wat ze hebben - inclusief de specifieke 'gebreken die hen feitelijk dwingender, kwetsbaarder, aantrekkelijker en interessanter maken - ik voel de kracht en authenticiteit daarvan. En niets ervan lijkt opschepperig of egoïstisch.
Maar als het op mij aankomt, kan ik het gevoel niet afschudden dat ik wil wachten tot ik een klein beetje ben beter voordat ik me op zelfcompassie concentreer. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik op het terrein van de C-student terechtkwam toen ik mijn zelfcompassie testte met een quiz in The New York Times (aangepast uit het onderzoek van Kristin Neff, PhD).
Het oordeel: 'Je hebt een gematigd niveau van zelfcompassie, maar zou kunnen profiteren van enige zelfreflectie over hoe vriendelijk tegen jezelf te zijn. Probeer een schrijfoefening waarin je schrijft over een tijd waarin je worstelde of faalde en hoe je je voelde over jezelf. Bedenk nu hoe je een goede vriend in dezelfde situatie zou behandelen.
Natuurlijk zou ik een vriend zich beter laten voelen. Maar als ik eerlijk ben, lijkt het me gewoon lui.
Volgens het onderzoek van Neff is mijn aanpak (en ik veronderstel dat ik niet de enige ben, omdat Brené Brown's onderzoek naar schaamte consequent op de bestsellerlijsten staat) niet alleen pijnlijk maar het krijgt niet de beste resultaten ook niet.
Dit is hoe Neff zelfcompassie definieert: 'Vriendelijk en zorgzaam voor jezelf zijn in plaats van streng zelfkritisch; framing imperfectie in termen van de gedeelde menselijke ervaring; en dingen duidelijk zien zonder problemen te negeren of te overdrijven, schrijft ze erin Psychologie vandaag.
push band review
'Terwijl de motiverende kracht van zelfkritiek voortkomt uit angst, komt de motiverende kracht van zelfcompassie voort uit liefde. Als we om onszelf geven, proberen we gedrag te veranderen dat ons schade berokkent. -Kristin Neff, PhD
Ze zegt ook dat als je bent zoals ik, en niet barst van zelfcompassie, je gewoon de normen van onze cultuur volgt (wat betekent dat je ook kunt werken om ze niet te volgen). 'De belangrijkste reden waarom mensen geven waarom ze niet meer zelfmedelevend zijn, is dat ze bang zijn dat als ze te zacht voor zichzelf zijn, ze zichzelf overal mee weg laten komen. Ze geloven echt dat hun interne rechter een cruciale rol speelt om hen in lijn en op koers te houden. Met andere woorden, ze verwarren zelfmedeleven met verwennerij.
En die stem die me zegt dat ik dat gewoon moet doen verbeteren voordat hij overschakelt op zelfliefde-uitrustingen, onthult eigenlijk een onderliggende overtuiging dat een innerlijke sergeant van harde oefeningen het 'echte werk moet doen voordat ik me kan overgeven aan positieve gevoelens.
Zelfs vanuit een puur op productiviteit gebaseerd perspectief, is dat soort denken eigenlijk helemaal verkeerd, betoogt Neff. 'Terwijl de motiverende kracht van zelfkritiek voortkomt uit angst, komt de motiverende kracht van zelfcompassie voort uit liefde. Als we om onszelf geven, proberen we gedrag te veranderen dat ons schade berokkent. We zullen ook veel eerder die gebieden van noodzakelijke verandering toegeven, omdat het emotioneel veiliger is om onszelf duidelijk te zien, zegt ze. 'Als we streng zelfkritisch zijn, zullen we waarschijnlijk de waarheid voor onszelf verbergen - of nog beter - onze problemen de schuld geven aan iemand anders, om zelfvlagging te voorkomen. Als het veilig is om onze eigen fouten toe te geven, kunnen we echter duidelijker de gebieden zien die werk nodig hebben.
atkins-dieet versus keto
Dus het lijkt erop dat ik een paar Post-Its moet toevoegen aan mijn badkamerspiegel, om dit bericht door te geven aan mijn hersens die proberen te denken. Zoals met alles, misschien een beetje Mary Oliver om te beginnen:
'Wanneer heb je een beetje medelijden met
elk zacht ding
dat door de wereld loopt,
jezelf inbegrepen?
Een andere manier om lichaamsschaamte te genezen en zelfacceptatie te stimuleren: fotografeer jezelf naakt, zoals een Well + Good-editor ontdekte. Of je kunt gewoon zelfliefde koningin Ariane Grande channelen.
